Stenogramy zbrodni

"I powiem pani, że było pięknie. Nawet dzisiaj jest pięknie, bo wiem co przeżyłem, mogę wracać do tego pamięcią. Nie jak mój ociec, który czterdzieści lat przejebał w fabryce, a w końcu zmarł na raka, nie jak moja matka, której do momentu, gdy ja nie zacząłem znosić do domu prawdziwych pieniędzy, ręce trzęsły się jak oszalałe. Być może nie byłoby jej dzisiaj, gdyby nie to, że wywiozłem ją do Austrii, do kliniki, gdzie zajęli się nią najlepsi specjaliści, gdyby nie to, że wydałem na jej lecz...

"Byliśmy kiedyś całą ekipą w Ustroniu, w takim pięknym, położonym w sosnowym lesie ośrodku wypoczynkowym. Ośrodek położony był nad jeziorem, tam była też sala weselna, Luty z Olgą brali wtedy w Ustroniu ślub, w kościele w rynku, później pojechaliśmy do lasu, na tę salę. Dziwnie to zabrzmiało, do lasu, na salę. Ale tak było. Sala weselna położona była w lesie, w naprawdę pięknym ośrodku. Rodzice Olgi pochodzili z okolic Ustronia, to oni namówili młodych, by tam urządzili swoje wesele. Załatwili im tę salę po zna...

"Kiedy go później zobaczyłem na lotnisku, w tych jego oksach zerówkach, bo wielu przemytników stosuję metodę na zerówki, żeby zmienić wygląd, i gdy zobaczyłem go jak idzie przez salę odpraw ciągnąc za sobą niewielką walizkę to odniosłem wrażenie, że widzę zwykłego człowieka, turystę, bo z pewnością nie kogoś, kto ma na sobie towaru za okrągłą bańkę. I jak się temu facetowi przyglądałem, bo on leciał w tym kierunku co my, wsiadał z nami do samolotu lecącego do Berlina, potem patrzyłem jak ciągle się poprawiał, ponieważ zajmo...

"Tam proszę pani tak naprawdę cały czas trwała walka gangów, bo wiadomo, mimo, że Kolumbijczycy dzielili się zyskami z bossami, policją i politykami z Salvadoru to jednak wielu zwykłym salwadorskim gangusom było nie w smak, że ktoś działa na ich terenie." Siema, tu Piotrek Pewnie niektórzy z Was mają już piątunio, ja niestety nie mam. Cały weekend w pracy będę, ale od czasu do czasu pewnie tu zerknę co tam jak tam, czy się podobało... Zostawcie komentarz, łapkę w górę czy też w dół, bo tak czy siak pomaga mi to w rozwoju kanału...

"Więc Sowa poleciał na Ukrainę, do Iwanofrankowska, bo wbijali tam w paszport sążne pieczęcie, ale z niego była taka niedołęga, że on nawet nie dotarł tam do hotelu, w którym miał przenocować. Mówił, że szukał, ale go nie znalazł, w co żaden z nas jakoś mu nie uwierzył. I przegarował noc na lotnisku, na szczęście kolejnego dnia nie pomylił samolotów i udało mu się szczęśliwie wrócić. Przyznał nam się do tego dopiero sporo później. Mówię, on nigdy wcześniej nie podróżował, nie latał samolotami, jeszcze wtedy nie mówił słowa w żadnym obcym języku...

"W drodze z Niemiec Luty opowiedział nam gdzie był i wrócił też na moment wspomnieniami do swojego pobytu w więzieniu. Jak wynikało z jego słów zakładami karnymi w Turcji rządzi polityka i gangi. Zresztą nie tylko tam. Musisz trzymać z kimkolwiek - tak powiedział Luty, który też w pewnym momencie przekonał się, że sam długo tam nie pociągnie. Miał do wyboru przystać do jednego z gangów albo zdechnąć, do złych, albo do jeszcze gorszych. Jak sam stwierdził przystał do złych. Ale ci potem też zrobili się jeszcze gorsi" Siema, Wiadomo - chyba już nikom...

"Proszę pani, ja nie znam każdego szczegółu tej historii, bo mnie jeszcze wtedy w ferajnie nie było, natomiast znam jej dalszy ciąg z późniejszych opowieści chłopaków, w szczególności Sowy, który przy wódce lubił do tego wracać pamięcią. Gdy później znalazłem się w ekipie wielokrotnie musiałem tej historii wysłuchiwać i wcale się nie dziwię, że Dziadek nie bardzo chciał pani wyznać jej dalszego ciągu. Nie wiem, może się wstydzi… Ale ja powiem. A co mi tam. Raczej nikt nie będzie miał mi tego za złe. " Siema, Tak, wiem, da...

"Już nie jestem kobietą gangstera jak to okrzyknęły mnie w pewnym momencie media tylko zwyczajną obywatelką świata. I dlatego poprosiłam, byśmy spotkali się tutaj, w moim dawnym domu. Tu raczej nikt nas nie podsłucha, nikt nie zdoła nas obserwować. Nikt z moich dawnych znajomych nie wie, że tu jestem. Więc mogę w spokoju udzielić pani odpowiedzi na nurtujące panią pytania. Do tej pani książki." Siema, No, wiem, długo mnie nie było. Mnóstwo pracy przed urlopem, trochę zmian w sprzęcie, stąd po raz kolejny dźwięk jest nieco inny. I tak już raczej...

"Kiedy majstrowałem kluczem w zamku kątem oka widziałem jak mój wnuk ciągnąc za sobą walizkę przeskakiwał po wbudowanych w posadzkę, oświetlających frontową ścianę naszej willi prostokątnych lampach. Skacząc z jednej na drugą balansował ciałem starając się zachować równowagę jakby bronił się przed upadkiem w przepaść. Przepuszczając go potem w drzwiach poprosiłem, by poszedł przywitać się z babcią. A on, zaraz jak tylko znaleźliśmy się w holu, ułożywszy dłonie w pistolet ukrył się za jedną z dwóch stojących tam kolumn i zaczął strzelać, zdaje się, w kierunk...

"Proszę pani, a co oni mogli wówczas mieć? Michał zmarł tragicznie jako obiecujący, ale początkujący wciąż bokser, jeszcze zanim zaczął czerpać ze swojej pięściarskiej działalności jakiekolwiek profity. On w momencie śmierci miał 22 lata, od siedemnastego roku życia pracował dorywczo na różnych budowach, ciągle na czarno, zawsze komuś brakowało dobrej woli, by go zatrudnić legalnie, by dać mu coś więcej niż kilka złotych na godzinę. A dla boksera, tym bardziej takiego, który pnie się w tym sporcie coraz wyżej i chce piąć się jeszcze wyżej, by ostatecznie sięgnąć nieba, to jest ciągł...

"Pierwszy list, który od pani dostałem trafił tam gdzie wszystkie, do pudła. Mam takie kartonowe pudełko po butach, stoi tam, na półce za panią, trzymam w nim listy, które do mnie przychodzą. Widzi pani, jest ich tyle, aż się z niego wysypują. Znaczy tam znajduje się tylko część tych listów, bo sporo ich też wyrzuciłem. Z reguły te, gdzie już na kopertach były powypisywane obelgi pod moim adresem. Bo takie też się trafiają, staram się ich nawet nie brać do ręki. Klawisze wrzucają mi je jak każde, przez lufcik, to im je potem oddaję z...

"I gdy zjawili się po dwóch dniach i zerwali mi z głowy te brudne, śmierdzące benzyną i samochodowym smarem szmaty, kiedy po dłuższej chwili odzyskałem zdolność widzenia ujrzałem przed sobą dwóch mężczyzn, w tym jednym z nich był mężczyzna, który uprowadził mnie spod hotelu o wówczas nieznanych mi personaliach, a drugim z mężczyzn był znany mi z akt sprawy Szczerbatego Bart, czyli Bartłomiej M. No i była z nimi kobieta, drobna w sumie blondynka, ładna. Podobna trochę do Darii Zawiałow, aczkolwiek może nie aż tak szczupła jak ona. Przyna...

"I stąd w trakcie naszych ćwiczeń i treningów, ale też rozmów prywatnych, lubiłem zadawać im dziegciu, zmuszać ich do intensywnego myślenia w kategoriach być, albo nie, teraz albo nigdy, życie lub śmierć twoje czy też kogoś innego. Stale im napominałem, że zarówno w ich rozumowaniu jak i postępowaniu nie ma spocznij i nie może być czegoś takiego jak ograniczenia. Dla nas nie ma ograniczeń, nie może być granic. Liczy się przede wszystkim ustalony plan, według którego musimy podążać bez względu na wszystko, z pomocą wszelkich sił i środków. Z reguły nie ma w nim cz...

"To naprawdę zadziało się właśnie w ten sposób. Byliśmy Wydziałem Y, potem na drzwiach naszej kancelarii ktoś podopisywał X i Z i tak staliśmy się XYZ-etem. Wydziałem XYZ. Nie wiem kto to zrobił, bo tam gdzie mamy swoją kancelarię, nikt tam nie wchodzi, to jest poddasze, aczkolwiek normalnie przypomina to strych, na którym kiedyś wieszało się gacie do suszenia. No rewelacji nie ma. Zresztą to jest ostatnia kondygnacja, mamy tam dostęp tylko my i kilka osób z innych tajnych wydziałów. To jest piętro, na które nikt postronny nie zagląda...

"Szyny kolejki wąskotorowej znaleźliśmy wchodzące w głąb osuwiska. Odkopaliśmy ich fragment tuż po tym jak znaleźliśmy je zupełnie przypadkiem. To znaczy właściwie to znalazł je syn pułkownika Andrzej Wojtaszek ze swoim przyjacielem Krzyśkiem Będą. Oni wracali z jakichś swoich poszukiwań, zawsze byli wyposażeni w silny magnes neodymowy. Z jego pomocą przeszukiwali koryta okolicznych rzek i górskich strumieni. Wrzuca się taki magnes na sznurku do rzeki i ciągnie po dnie, a potem wyciąga na brzeg. On jest bardzo silny, chwyta wszystko co metalowe. Ile oni pordzewiałych kara...

"Gdy się tam znalazłam poczułam się jakbym stanęła na powierzchni obcej planety. Te kolory, te kształty, te rozkopane dziury, te kupy zgrabionych liści, ta unosząca się tuż nad ziemią cienka warstwa mgły, ci wolno krzątający się tam policjanci. I ta przerażająco smutna mina aspiranta Wrzosińskiego. Był zdruzgotany swoim znaleziskiem i już wiedział, że czeka nas długie i żmudne śledztwo. Wydawało nam się wtedy przecież obojgu, że jesteśmy na końcówce, że to kwestia czasu, aż któregoś z oskarżonych ruszy sumienie i przyzna się do tego, że w wyniku chęci pozbyci...

"Członkowie naszej ekipy podchodzili do nas z tym co znaleźli, a my zabezpieczaliśmy to, ewidencjonowaliśmy i tak dalej. Ludzie też byli zmęczeni, szybko się poprzebierali, wsiadali do stojących nieopodal aut, powoli już stamtąd odjeżdżali, ale w pewnym momencie ja, pamiętam, że nad czymś się pochylałam, nad jakimś przedmiotem, zastanawiałam się co to jest i czy jest w ogóle sens zabezpieczenia tego. Więc kiedy tak się nad tym pochylałam usłyszałam huk wystrzału z broni palnej. Oczywiście nie miałam pewności, że to była broń. Równie dobrze mog...

"Zwyczajnie, Wysoki Sądzie. Stojąc wtedy nad tymi zwłokami postanowiliśmy, że będziemy ciągnąć losy. Kto wyciągnie zapałkę bez łebka ten zostaje. No i jak zwykle mnie się ta zapałka trafiła. Ja nie wiem jak nasz dowódca to robił, ale zawsze odnosiłem wrażenie, że był w tym jakiś podstęp, bo jak tylko przychodziło do losowania to zawsze mnie się trafiała zapałka bez łebka. Pewnie dlatego, że w swoim plutonie byłem najmłodszy służbą. Teraz już nie jestem. Teraz już inni wyciągają zapałkę bez łebka. Ale dalej nie wiem j...

"I do tamtej pory bezkarny Ryszard G. po raz pierwszy trafił za kratki. Właśnie w związku z tymi wydarzeniami. Jak powiedział Ernest ta kobieta miała więcej ikry niż wszystkie ryby Bałtyku, temperament godzien królowej. Następnego dnia po ataku na nią przyszła do jego biura, które zajmował wówczas z Mirkiem, stanęła przed nim, powiedziała, że zrobi wszystko, by ten bydlak trafił za kraty. Potem, już na sali sądowej, bez krzty skrępowania wskazała swojego oprawcę palcem, patrząc mu w oczy zeznała: To on, wysoki sądzie. A jemu ani sędzia an...

"Próbowałam go od tego odwlec mówiąc: Ernest, zastanów się co robisz, bo pogrążasz nie tylko siebie. A on jak to on: Nie panikuj, dzieciaku. To nie jest pierwszy raz kiedy trzymam w ręce pistolet. I muszę przyznać, że zaskoczył mnie wtedy. Bo zwykle był oszczędny w ruchach i słowach, powiedziałabym flegmatyczny, ale kiedy wyjmował broń, a zrobił to bardzo sprawnie i dynamicznie, zupełnie jak nie on, zauważyłam wtedy, że jego twarz jest zmieniona, a w oczach ma dziwny blask. Miałam potem jeszcze kilkukrotnie okazję przekonać się, że on w podobnych sytuacjach c...

"Nasza praca polegała w szczególności na zebraniu zeznań świadków i wylegitymowaniu ich na potrzeby późniejszych czynności. Jak powiedział Ernest: Zbieraj, zbieraj od nich te zeznania. Może być tak, że podpalacz jest wśród nas i wszystkiemu się przygląda. Może uda się go później złapać na jakimś kłamstwie. Więc chodziłam od człowieka do człowieka i rozpytywałam. Każdego pytałam skąd się tam wziął, to znaczy w jaki sposób znalazł się na plaży, z kim przyszedł, w jakim celu, kiedy zobaczył pożar, czy pomagał w jego ugasze...

"Mojemu partnerowi Ernestowi to śledztwo było bardzo nie na rękę. On jest już wiekowy, wygaszony, nie jest dla nikogo w komendzie tajemnicą, że już wyczekuje tylko emerytury. Z tego co mi wiadomo obiecał sobie jeszcze dwa lata przepracować, potem odejść. Żeby podnieść sobie świadczenie. Bo na zwykłą policyjną emeryturę to mógłby odejść już ze dwadzieścia lat temu. Ale on, jak sam twierdzi, postanowił do późnej starości pracować. Przynajmniej tak mówi, bo dla nikogo w komendzie nie jest tajemnicą, że pracuje do dziś, bo musi. Wnuki ma na studiach, a ich ojciec od jakiegoś czasu siedzi za oszustwa p...

"Kątem oka widziałem jak stojący obok mnie elegancko ubrany mężczyzna wyjął z kieszeni jakiś niewielki słoiczek, nabrał z niego na palec białą maść, posmarował nią okolice czubka nosa. Dotarło do mnie, że to taka specjalistyczna maść, która zabija nieprzyjemne zapachy, pozwala w miarę normalnie oddychać lekarzom medycyny sądowej przeprowadzającym sekcje zwłok. Potem ów mężczyzna podszedł do leżącego na podłodze denata, przepychając go nogą obrócił go na brzuch. Śledczemu stojącemu obok niego wyjął z rąk latarkę, pochylił się nad denatem, poświecił na tatuaż na jego przedramieniu, potem na jego twarz, przy...

"Trzy dni po tym jak przeniosłem się do hotelu furiat z siekierą, odziany w czarny płaszcz przeciwdeszczowy w biały dzień, dokładnie to równo o czternastej, napadł na pięćdziesięcioletniego mężczyznę. Atak miał miejsce na placu zabaw znajdującym się w pobliżu bloku, w którym mieszkał zamordowany. Ofiarą w tym przypadku był nauczyciel W-Fu jednej z moskiewskich szkół podstawowych, jak twierdzili świadkowie, tuż przed śmiercią spożywał w pobliżu placu alkohol przesiadując na ławce z kilkoma innymi mężczyznami. Mimo padającego z nieba ulewnego deszczu. Świadkowie tych wydarzeń, których w sumie było kilkunastu, wypowiadal...

"Wowka obejrzał to do końca, musiał. A kiedy skończyliśmy przeglądać resztę nagrań podziękował kobiecie obsługującej monitoring za pomoc, poprosił ją, by zrobiła mu kopię tego nagrania, a także wszystkich innych, na których widać sprawcę, ona też całości tej akcji w wagonie nie widziała, w pewnym momencie podobnie jak ja odwróciła wzrok od zawieszonych na ścianie monitorów, nawet szybciej ode mnie, zerkała wtedy na podłogę, momentami przenosiła spojrzenie na swoje buty, na paznokcie. Ewidentnie szukała ucieczki od drastycznych obrazów, które rozgrywały się na zawieszonych na...

"Wowka zastał mnie w tej łazience, gdy z pomocą słuchawki prysznica próbowałem spłukać z wanny swoje wymiociny. Stanął za mną w progu, powiedział: Przepłucz gardło, a potem weź ręcznik i przetrzyj nim wszystko czego dotykałeś. Nie możesz tu zostawiać swoich odcisków palców. Lejąc wówczas wodę po ściankach wanny przykręciłem kurek, obróciłem w jego kierunku głowę, spytałem: A twoje odciski? – Moje zostaną przez techników wykluczone. – odparł, po czym zdjął z zawieszonego nad wanną kaloryfera ręcznik i rzucił mi go na głowę. Potem obrócił się i opuścił łazienkę...

"Była w nim natomiast jedna rzecz, która od pierwszego momentu nie dawała mi spokoju. Miał tatuaż pod lewym okiem, wykonany prawdopodobnie zwykłym tuszem kreślarskim, przedstawiał on dwie krople, sprawiające wrażenie, że z oka płyną mu łzy. Przy czym jedna była większa, a druga mniejsza. Pomyślałem wtedy, że jak na milicjanta to dosyć dziwna forma wyrażania własnego ja, by tatuować sobie twarz. Tym bardziej, że zadziorny był ten tatuaż, rzekłbym bandycki. Ale pasował mu. Pasował do jego pociągłej, ostro rysującej się twarzy, której spora część skrywała się pod g...

"Otóż trzy tygodnie wcześniej Julia pożegnała się z życiem w efekcie zażycia sporej dawki dopalaczy. Zginęła śmiercią tragiczną, ponieważ jak wynikało ze słów współuczestników imprezy, w trakcie której je zażyła, w pewnym momencie zaczęła dziwnie się zachowywać, mówiła coś o tym, w sumie to krzyczała, że opętał ją demon i musi go z siebie wygnać. Fragmentem rozbitego lustra próbowała podciąć sobie żyły, ale czyn ten udaremnili jej znajomi. Potem podjęli się opieki nad nią, ostatecznie udało im się ją uspokoić i położyć do łóżka. I w pewnym mome...

"Potem jechaliśmy przez chwilę za tym autokarem, ale nie dlatego, że nie mogliśmy się z Rybką rozstać, tylko dlatego, że nie było innej drogi. Znaki wymuszały jazdę tylko jedną drogą. I w pewnym momencie autokar jakoś niespodziewanie długo blokował najbliższe skrzyżowanie. Siwy miał już go omijać, praktycznie już wjeżdżaliśmy na chodnik, ale tamten w końcu ruszył. I kiedy odjechał ujrzeliśmy Rybkę. Stał na ulicy objuczony swoimi tobołami. Podjechaliśmy do niego, Gruby uchylił okno. Rybka ze łzami w oczach rzekł: Ch... z nogami, pojadę kiedy indziej, chcę wziąć w tym udział. Nie muszę chyba mó...

"Twardymi stworzyła nas bieda, z której się wywodziliśmy, przemoc, której świadkami byliśmy od dzieciaka, charaktery wyrobiła nam chęć spełniania wrzynających nam się w mózg ambicji, dążenia do lepszego życia, do bycia poważanym, do czegoś co można ująć jednym słowem: do bycia szczęśliwym. I na tym cały widz polega - żeby ktoś mógł żyć szczęśliwie to nieszczęśliwy musi być ktoś. A z reguły nieszczęśliwi byli ci, którzy zaszli nam za skórę, albo ci którzy byli w posiadaniu czegoś, czego pożądaliśmy. Nie ma co ściemniać – kasa...

Czwarta część KORONNEGO poleca się do odsłuchiwania. Mam nadzieję, że skończę kolejną zanim zniknę na jakiś czas, bo mam kilka tematów, a sam jestem bardzo ciekaw co jeszcze wydarzyło się u tych wariatów... :)

Cześć, Trzeci odcinek KORONNEGO poleca się do odsłuchiwania. Przypominam o fanpage'u Stenogramów na FB. Sorry, za te okładki. Nie chcą się dopasować... Pozdrawiam

"Jeszcze w drodze powrotnej Gruby wyjął spod siedzenia butelkę szampana, przez chwilę nią potrząsał, potem ją otworzył i wszystkich nas oblał, zalewając przy tym wnętrze auta. Pędziliśmy przez miasto, piliśmy, trąbiliśmy, Gruby wychylił się przez otwartą szybę, usiadł na drzwiach, tłukąc butelką w dach swojego samochodu, krzyczał: To miasto będzie moje! Cały Wrocław będzie mój!" Cześć, tu Piotrek Dzień wolnego potrafił sprawić, że mogłem dokończyć to co zacząłem. Mam nadzieję, że KORONNY: KTO, JAK NIE MY spodoba Wam się podobnie jak część pierwsza. Pozdrowienia

"Z różnych przyczyn sama moja podróż tutaj trwała dwadzieścia osiem godzin, a przybyłem do ojczyzny wyłącznie po to, by podjąć się śledztwa w sprawie pańskiej siostry. Jeszcze dziś zamierzam udać się w podróż powrotną. Jeśli teraz mnie pan odeśle, to raczej nie będzie pan już miał szansy usłyszeć tego, co mam mu do powiedzenia." Cześć, W ramach podziękowań za Waszą cierpliwość w oczekiwaniu na kolejny odcinek KORONNEGO wrzucam dziś bonusowy podcast stanowiący mojego autorstwa alternatywne zakończenie serialu "W głębi lasu". Serial ten został nakręcony przez NETFLIXa na podstawie powieści Harlana Co...

"Nie wiem skąd we mnie to uczucie, ale darzę ten piec ogromnym sentymentem. Uwielbiałem rozpalać w nim, wpatrywać się w muskane jęzorami ognia palenisko, czuć na sobie płynący z niego żar, siedzieć w jego blasku przy otwartych drzwiczkach, piec na nim podpłomyki nierzadko będące podstawowym moim posiłkiem w ciągu dnia. Stanowił on dla mnie duszę domu. I nawet do tej pory, mimo, że mieszkań i domów w swoim życiu posiadałem kilka, a ostatni był warty prawie pięć milionów, gdy wypowiadam słowo „dom” jawi mi się przed oczami wyłącznie tamten obdrapany...

"Wojciech przez chwilę z kimś rozmawiał, a potem wypuścił z ręki komórkę, chwycił się za pierś i osunął się na podłogę balkonu. Na szczęście szybko trafił do szpitala. Lekarze zdiagnozowali u niego stan przedzawałowy. Od dawna chorował na serce, a od momentu zniknięcia naszej córki jego stan tylko się pogorszył. Brał tabletki na krążenie. Ale w przeciwieństwie do mnie, nie brał żadnych proszków uspokajających, żył w ciągłym napięciu. Mówił, że niczym nie chce tłumić rozpaczy, że musi być świadomy tego co się dzieje. Że nie będzie się niczym ogłupiał, chce mieć trze...

"Panie prokuratorze, to pan, zdaje się pytał mnie gdzie się podziały moje hamulce. Jakie hamulce? Co miałoby mnie przed tym powstrzymać? Wizja kolejnego wyroku? Co byłoby w stanie przed czymkolwiek powstrzymać kobietę, która ma przed sobą kolejne dwadzieścia lat odsiadki? Rozumie pan? Więc niech pan się już nie kompromituje podobnymi pytaniami." Cześć, tu Piotrek Jestem z powrotem. Spóźniony, ale jestem. Dziękuję za wszystkie ciepłe słowa, za komentarze, za uwagi, za ponaglanie też dziękuję. Druga część Gochy już w eterze. Czekam na reakcje, pozwoli mi to określić dalszy profil kanału. Pzdr

"Wiedzę o losach sporej ilości zwyrodnialców zdobyłam podczas służby w Wydziale do spraw Zabójstw i Walki z Terrorem Kryminalnym Komendy Stołecznej Policji. Podobną wiedzę miałam okazję przyswoić sobie później w Szkole Wywiadu w Starych Kiejkutach, gdzie zmuszona byłam przestudiować sylwetki najgłośniejszych seryjnych maniaków; ich cechy charakteru, motywy oraz modus operandi ze szczególnym naciskiem na technikę uśmiercania ofiar. Co więcej, musiałam nawet zdać z tego egzamin." Cześć, tu Piotrek Przedstawiam Wam najnowszy podcast, choć sam jego tekst sporo czasu dojrzewał na moim dysku. Część druga pojawi się, gdy tylko ją na...

"Kiedy znalazła się tuż obok niego on obrócił się do niej plecami. Stał obrócony twarzą do kosza. Odniosłam wrażenie, że rozmawiali, ale nic już nie słyszałam. W pewnym momencie gwałtownie się obrócił, odrzucił piłkę i niespodziewanie ruszył w jej kierunku. Przyciągnął ją do siebie i przyłożył jej coś do twarzy. Po chwili ona stała się wiotka jak z gumy, spłynęła mu przez ręce i upadła na ziemię. Podniósł ją, przerzucił sobie przez ramię jak dywan i podszedł do stojącej obok białej półciężarówki." Cześć, Dłuższą chwilę m...

"Mnie osobiście dwa ruble kojarzą się przede wszystkim z powieścią „GRU” Wiktora Suworowa. GRU czyli najprościej rzecz ujmując instytucja wywiadu wojskowego, którą szeroko opisał w swoich książkach Suworow, charakteryzowała się tym, iż nie tyle trudno było przystąpić do tej organizacji, co jeszcze trudniej było się z niej wydostać. Osoby, które chciały zerwać więzi z GRU mogły odejść, jak to opisuje Suworow, jedynie przez komin, choć znane są przypadki agentów, którzy zdołali się wykupić. Ale główna zasada była taka, że jeśli już ktoś został przez organizację przyjęty t...