Life of Stories

40 Episodes

By: Anuradha, Shaila, Aarti, Madhavi, Jayashree, Asavari, Ranjana & More

Join various authors in engaging readings of stories both popular and unique. This podcast offers a multilingual auditory tour through the world of imagination and wonder. Stories are grounded in Science, History, Fiction, Non-Fiction and more.

Website

# 1874: ED. ची कमाल! सक्तवसुली संचालनालय. ( प्रा सौ अनुराधा भडसावळे. )

Last Sunday at 1:30 PM

Send us a text

एक शिक्षक छातीत दुखतं असल्यामुळे तपासणीसाठी मोठ्या हॉस्पिटलमध्य गेले. डॉक्टरांच्या टीमने आजच्या आज बायपास सर्जरी करण्याचा सल्ला दिला .

ऑपरेशन साठी फॉर्म भरताना व्यवसाय हा कॉलम आला तेव्हा ऑपरेशनच्या टेन्शनमुळे त्या कॉलमच्या पुढे त्यांनी E.D. अस लिहलं.

आणि मग ... हॉस्पिटल मधलं सगळं वातावरणच बदललं ...डॉक्टरांची दुसरी टीम चेकअप करायला आली.आणि मग डॉक्टरांच्या टीमने निर्णय घेतला ...."ऑपरेशन करण्याची गरज नाही, औषध गोळ्या घेऊन ब्लॉकेज जातील!"........

# 1873: "ऐकताय ना आमच्या खरेदीचा मूर्खपणा?" (प्रा. सौ. अनुराधा भडसावळे. )

Last Friday at 6:30 PM

Send us a text

“काय हो, तुमच्याकडे व्हॅक्युम क्लिनर आहे?”*

“ होय आहे !."

“कधी घेतलात?”*

“झाली की १५-२० वर्षे.”

“व्वा, शेवटचा कधी बाहेर काढला वापरायला, आठवतो का?”*

“झाली असतील ४-५ वर्षे. मुलीच्या लग्नाच्या वेळी काढला होता कि बहुतेक. !”

“आता कुठे असतो.”*

“माळ्यावर असेल बहुदा?. हिला माहीत आहे.”

“मग नेहमी लागत नाही घर व्हॅक्युम करायला?”*

“अहो, तो वापरणं फार कटकट आहे हो! मी तर हिला म्हणतो मी त्यापेक्षा झाडू मारीन व पुसून घेईन !.”

# 1872: हुप... हुप...! ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )

10/10/2025

Send us a text

त्या प्राणीप्रेमी मंडळींनी एका व्हेटर्नरी डॉक्टरला शोधून आणले... त्याने त्या माकडीणीला तपासले.. पाठीच्या कण्याला हात लागला की ती किंचालत होती..
"पाठीच्या कण्याला फऱ्याक्चर हाय.. काय करायच?
'तुमास्नी त्याची दया आसल तर आपरेशन करावं लागलं.. न्हाई तर द्या सोडून..
त्यातील काही लोक बोलू लागलं..
'जाऊ दे की बोंबलत.. न्हाई तरी ही माकड लई नुकसान करत्यात.. काई बी ठेवत न्हाईत..‘
'आवो सायेब.. या माकडास्नी दया करू नका..रामाची सेना ही.. पर लई उपद्रावी.‘
त्या प्राणीप्रेमी लोका पैकी काही लोक आमच्याजवळ आले.
'सायेब.. कुणीकडं?
'कोल्हापूरला जातोय..
'मग या माकडीणीला जनावरांचे सिव्हीलला नेऊन पोचवा.. बाकी सारे आमची कोल्हापूरची मानसं करत्यात.

# 1871: मज्जापेशीतील मजा मजा. ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )

10/09/2025

Send us a text

डेल आणि लोवी या शास्त्रज्ञांनी आपल्या प्रयोगातून असं सिद्ध केलं की, मेंदूतील संदेशवहन जसे इलेक्ट्रिकल आहे तसंच ते रासायनिक म्हणजे ‘केमिकल’ आहे. या प्रयोगाचं चित्तथरारक वर्णन डॉ. सिद्धार्थ मुखर्जी यांच्या ‘साँग ऑफ द सेल’ या पुस्तकात सापडतं. ते लिहितात, ‘‘विचारी मज्जापेशी एकमेकींशी दोन भाषांमध्ये बोलतात. इलेक्ट्रिकल, केमिकल, इलेक्ट्रिकल, केमिकल!’’ पहिलं जीवरसायन-Neurotransmitter सापडलं ते होतं ‘अॅसेटाइलकोलीन’. तिथपासून आजपर्यंत डोपामाईन, ग्लुटामिक ॲसिड, सिरोटोनीन अशी १००-१२५ जीवरसायने आणि त्यांचे परस्पर संबंध यावर संशोधन होऊन स्किझोफ्रेनिया, नैराश्य, अतिचिंता, मंत्रचाळेपणा अशा मानसिक आजारांबरोबरीने कंपवात, स्मृतिभ्रंश अशा न्यूरोलॉजिकल आजारांवरची प्रभावी औषधं बनली आणि बनत आहेत.

# 1870: आपण चॅाकलेट का खातो? ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )

10/08/2025

Send us a text

लाडू, जिलबी, गुलाबजाम हेदेखील गोडच पदार्थ! हे पदार्थ भरमसाट खाल्ले जातात ते फक्त लग्नाच्या पंगतीत पैज जिंकण्यासाठीच! एरवी नाही. मग चॉकलेट खायचा सपाटा का लागतो? शिवाय चॉकलेट गोड असतं ते आता! पण सुमारे पंचवीसशे वर्षांपूर्वी, अमेरिकेतल्या माया संस्कृतीतले लोक कडू कोकोबिया, तिखट मिरच्या आणि बेचव मक्याचं पीठ पाण्यात मिसळून, उकळून, घुसळून फेसाळ पेय बनवत. त्याचं नाव होतं, ‘xocolatl’ (झॉकलेटल) म्हणजे ‘कडू पाणी’! मायन लोक ते रसायन त्यांच्या समारंभांत देवाचं पेय म्हणून चाखतमाखत चवीचवीने पीत. नंतरच्या ऍझटेक संस्कृतीनेही मायन लोकांकडून ते कडू देवपेय हट्टाने घेतलं. स्पॅनिशांनी ते युरोपात नेलं.

# 1869: "छू SS टॉमी, छूss !" (प्रा. सौ. अनुराधा भडसावळे. )

10/07/2025

Send us a text

दुपारी मेकॅनिक हॉलमध्ये शिरला.

सोफ्याजवळ खतरनाक डॉबरमॅन झोपला होता.

तो बिचकला, पण कुत्र्याने त्याच्याकडे पाहिलं आणि परत डोळे मिटले.

मेकॅनिक ए.सी. कडे गेला तर तो पोपटाचे सुरु झाले,

"ए चोरा! काय करतोस रे?".......

# 1868: "जग काय म्हणेल?" लेखिका नीता चंद्रकांत कुलकर्णी. कथन (प्रा. सौ. अनुराधा भडसावळे. )

10/06/2025

Send us a text

खूप मोठं जगावेगळं काही करायची आपल्यात हिम्मत नसते. पण अगदी लहान सहान गोष्टी करायला का लाजायचे ?

अगदी साधी गोष्ट म्हणजे हॉटेलात हातानी डोसा खाताना सुद्धा..." आसपासचे लोक काय म्हणतील ?"

यासाठी आपण घाबरतो. काटे चमच्यांनी कसरत करत डोसा खातो. त्यापेक्षा गरम कुरकुरीत डोसा हातानी मस्त खाऊन घ्यायचा.....

# 1867: चिन्ह-भाषेचा अर्थ-अनर्थ. ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )

10/05/2025

Send us a text

परवा असंच झालं, सौम्याच्या शाळेच्या ग्रुपवर एका प्रोजेक्टच्या चर्चेत बराच वेळ गोंधळ चालला होता. अगदी भांडणंच म्हणा ना! कारण होतं की चर्चा करताना काहीजण न वाचता भराभर फक्त अंगठ्याचे इमोजी टाकत होते, तर काहीजण वेगवेगळे चेहरे! पण त्यावरून प्रोजेक्टमध्ये कोणते मुद्दे घ्यायचे, कोणते नाही, हे कळतंच नव्हतं. चर्चा होतच नव्हती. पुन्हा पुन्हा विचारलं तरी कुणीही आपलं मत शब्दांत सविस्तर लिहून मांडत नव्हतं. शेवटी सौम्याने सर्व मुद्दे एकत्र करून गटावर टाकले, तरी परत काहीजण अंगठे टाकून मान्य आहे सांगत होते, तर काहीजण मान्य नसल्याचे वाईट चेहरे. शेवटी तिघा-चौघांनी एकमेकांशी बोलून प्रोजेक्टचा मजकूर नक्की केला. या चर्चेत फक्त इमोजी टाकणाऱ्यांचं मत शेवटपर्यंत समजलं नाही ते नाहीच.

# 1866: औषधांच्या गोळीला कसं कळतं? ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )

10/04/2025

Send us a text

गोळी म्हणजे केवळ एक गाठोडं असतं, औषधाच्या इवल्याइवल्या कणांचं. तसली बहुतेक गाठोडी जठरात (stomach) सुटतात. काही औषधांना जठरातलं अॅसिड सोसत नाही. म्हणून त्यांची गाठोडी लहान आतड्यात (small intestine) पोचल्यावरच सुटावी अशा बेताने बांधलेली असतात. काही गाठोड्यांतले कप्पे टप्प्याटप्प्याने उघडतात आणि एकामागोमाग एक वेगवेगळी औषधं वेगवेगळ्या वेळी, काही जठरात, काही लहान आतड्यात तर काही मोठ्या आतड्यात अशी मोकळी सोडतात. तशा नेमक्या जागी नेमकं औषध पोचवायच्या पद्धतीला targeted drug delivery म्हणतात.

# 1865: जाहिरातीतील खाचाखोचा. ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )

10/03/2025

Send us a text

जाहिरातीत जर जीवाला घातक ठरू शकेल अशी एखादी कृती दाखवली असेल तर त्याच वेळी जाहिरातीच्या तळाशी ‘असे कृत्य करू नये. त्यामुळे अपघात होऊ शकतात’, असे दाखवणे जरुरीचे आहे. कोणीतरी सेलिब्रिटी उंचावरून उडी घेतोय, किंवा कशाचीही मदत न घेता उंचावर चढतोय वगैरे साहसी दृश्ये सॉफ्ट ड्रिंकच्या जाहिरातीत हमखास आढळतात. त्या साहसी दृश्यात काम करणारे सेलिब्रिटी नसतात, तर ते त्यांचे डुप्लिकेट असतात. त्यांना विशेष ट्रेनिंग मिळालेले असते. काही स्टंट कॉम्प्युटरच्या मदतीने केलेले असतात.

# 1864: "देव कधीही हिशोब मागू शकतो" (प्रा. सौ. अनुराधा भडसावळे. )

10/02/2025

Send us a text

एक महिला दुकानात आली आणि म्हणाली, "सेठ, तुमचे दहा रुपये घ्या... !"

"तुम्ही "७ किलोमीटर अंतरावरून दुसऱ्यांदा आला आहात, मला हे दहा रुपये देण्यासाठी?" त्या महिलेने सहज उत्तर दिले, "हो, मी दुसऱ्यांदा आले आहे. मनःशांतीसाठी हे करावेच लागले.

माझा नवरा आता या जगात नाही, पण त्याने मला एक गोष्ट शिकवली आहे, "दुसऱ्याच्या मालकीचा एक पैसाही खाऊ नका. कारण देव कधीही हिशोब मागू शकतो. आणि आपल्या मुलांनाही त्या हिशोबाची शिक्षा होऊ शकते."

#1863: "जिथे फक्त ‘वाटणं‘ संपून ‘वाटून घेणं‘ सुरू झालय". लेखक :अज्ञात. कथन : (प्रा. सौ. अनुराधा भडसावळे. ) )

10/01/2025

Send us a text

लग्नाला पस्तीस वर्ष झाल्यावर अचानक एक दिवस तिनं त्याला विचारलं ...

"तुला माझ्याबद्दल काय वाटतं ?"

तो बावचळला ...गोंधळला ...

आता अशा प्रश्नांची सवय उरली नव्हती नं ... !

बायकोला आवडेल असं वागणं आणि तिला पटेल असं बोलणं...

हे दोन्ही शिकवणारे क्लासेस असायला हवे ...

लाईन लागेल नवऱ्यांची ...

त्याच्या मनात असले भलभलते विचार येत होते ..!

"पुस की रात" लेखक प्रेमचंद. तळटिपा : आसाराम लोमटे. कथन : (प्रा. सौ. अनुराधा भडसावळे. )

09/30/2025

Send us a text

"तुम्ही इथे आमराईत जाळ करून झोपून राहिलात आणि तिकडे सगळ्या पिकाचा सत्यनाश झालाय." असं म्हणत मुन्नी नवऱ्याला जागं करते.

हलकू आणि त्याची बायको शेताची झालेली दशा पाहतात. बायको चिंतित झालेली असते पण हलकूच्या चेहऱ्यावर मात्र समाधान असतं.

बायको म्हणते, "आता मजुरी करून मालगुजारी भरावी लागेल." हलकू अतिशय आनंदाने म्हणतो, "गेलं तर जाऊदे पीक. रात्री मरणाच्या थंडीत इथं येऊन कुडकुडत तर पडावं लागणार नाही ना आता."

शेतातलं पीक उद्ध्वस्त झाल्यावर अन्य लेखकाच्या कथेत शेतकऱ्याने आक्रोश केला असता, पण हा म्हणतोय, 'मरण्यातनांतून तरी सुटका झाली'! भारतीय शेतकऱ्याचं जिवंत चित्र प्रेमचंद यांनी 'पुस की रात' मधे रेखाटले आहे.

# 1861: "शिक्षण विद्या देतय तशी लाजबी देतय" लेखक विशाल गरड. कथन (प्रा. सौ. अनुराधा भडसावळे. )

09/29/2025

Send us a text

टपरीपुढच्या बाकड्यावर डिगा नाना पेपर वाचत बसले होते. पप्याचं अगोचर बोलणं ऐकलं म्हणून न राहवून ते महाद्याला म्हणाले

"आत्ता पस्तोर बापाला दहा लाख रुपायला झुपीवलंय ह्यनं. गावातल्या समद्या टपऱ्यावर अन् हाटेलात उधारी हाय ह्यजी. बापाची गाडी घेवून फिरण्याबिगिर ह्यला कायबी येत न्हाय. मोप शिकून इंजिनिअर झालाय म्हणत्यात, पण आजून रुपायाची मिळकत न्हाय.

नुसतं बापाच्या जीवावर जगतंय. आरं त्येला इंग्रजी येत असून त्येनं काय दिवा लावलाय अख्या गावाला ठाव हाय की. महाद्या तू जर शिकला असता तर आता जी काम करतूय ह्यातलं एकबी काम त केलं नसतंस, कारण शिक्षण विद्या देतंय, तशीच लाजबी देतंय बाबा.”

# 1860: "पाऊस आपल्यासारखंच वागतोय" लेखक समीर गायकवाड. कथन (प्रा. सौ. अनुराधा भडसावळे. )

09/28/2025

Send us a text

पावसाचंही तसंच झालंय. आताशा वेळ नसतो त्याच्याकडे. वर्षाची सरासरी एका दिवसात गाठतो. कधी कधी महिनाभर येत नाही कुठे तरी बिझी असतो. अचानक येतो मग. सुट्टीवर एक दिवसासाठी घरी परत आलेल्या मुलासारखा, पहाटेच येतो, त्याच दिवशी परतण्याचे वेध डोळ्यात घेऊन.

विचारलं तर म्हणतो "आता मन रमत नाही गं आई".

पावसाचंही तसंच झालंय. त्याचं आता मन रमत नाही. आता तो बसरतो फक्त 'बॅकलॉग' भरण्यासाठी. त्याच्याकडे वेळ उरला नाही. तो कुणाची विचारपूस करत नाही की कुणाच्या मस्तकावरून मायेचा हात फिरवत नाही.

दोस्तहो पाऊस बदललेला नाही आणि चुकलेलाही नाही तो तर आपल्यासारखंच वागतोय. मग त्याला दोष देऊन कसं चालेल? तरीही एका गोष्टीने व्याकूळ व्हायला होतं.

अपराध, चुका करतात वेगळेच लोक. आणि त्याचे 'वेदनासूक्त' गावे लागते भुकेजलेल्या श्रमलेल्या अर्धपोटी निरपराधांना. हा कसला न्याय म्हणायचा ?

# 1859: देवाचा ओव्हरटाईम. ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )

09/27/2025

Send us a text

परवा देव भेटला होता.
माणसं बनवतांना काय त्रास होतो ते सांगत होता.
म्हणाला, फार कष्टाचे काम, जरा उसंत नाही, नाही आराम.
म्हणजे आकार साधारण सारखे असले तरी चालतात;
पण डिझाईन्स वेगवेगळी बनवावी लागतात.
म्हणून साचा बनवून भागत नाही,

कारण सरळ नाकावर प्रत्येक वेळी टपोरे डोळे शोभतीलच असं नाही.
आणि गोल चेहऱ्याला एक सारखी जिवणी लावून चालत नाही, म्हणूनच त्रास होतो.

# 1858: बिघाड. ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )

09/26/2025

Send us a text

फ्रिज बिघडला.
टीवी बंद.
वाय-फाय डाऊन.

शनिवारी सकाळपासून घरात अघोषित आणीबाणी जाहीर झाल्यासारखं वातावरण होतं.

"आता ह्यालाही काहीतरी झालं वाटतं!" – तो कपाळावर हात मारत फ्रिजकडे पाहत होता.

सहा वेळा प्लग काढून लावला.
टीव्हीचा रिमोटही चालेनासा झाला.
नेट कनेक्शन गायब.

सगळीकडे जणू "No Signal".

तो चिडून म्हणाला,
"हे घर आहे की सर्वसंकट केंद्र? दर आठवड्याला आपलं काहीतरी बिघडतंय."

# 1857: तपस्वी महर्षी धोंडो केशव कर्वे. ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )

09/25/2025

Send us a text

डॅा. राजेंद्रप्रसाद भाषणासाठी उठले. पण ते जेव्हा माईककडे न जाता, व्यासपीठाच्या पाय-या उतरू लागले तेव्हा मात्र सारेच बुचकळ्यात पडले. राष्ट्रपती खाली उतरले. चालत चालत पहिल्या रांगेतल्या त्या विशिष्ट खुर्चीपर्यंत गेले आणि तिथे बसलेल्या त्या वयोवृद्ध व्यक्तीला वाकून नमस्कार केला त्यांनी!
'ती व्यक्ती कोण आहे,' हे तिथे हजर असलेल्या प्रत्येकाला माहित असल्यानं, तमाम पुणेकर जनतेने राष्ट्रपतींच्या या कृतीला पुन्हा एकदा प्रचंड टाळ्यांचा गजर करून मनमुराद दाद दिली. कारण, *ती व्यक्ती म्हणजे दुसरं तिसरं कुणीही नव्हतं तर साक्षात अण्णा होते. अण्णा म्हणजेच ' महर्षी धोंडो केशव कर्वे'!

# 1856: "तिथं माझी आई राहते" लेखिका : डॉ. अश्विनी कर्वे. कथन : (प्रा. सौ. अनुराधा भडसावळे. )

09/25/2025

Send us a text

खेडेगावात डॉक्टरी करणाऱ्या अश्विनीताई गावातील स्त्रियांमध्ये फार प्रिय आहेत.

भिवंडीहून आवर्जून त्यांच्याकडे येणारी विठाबाई गावातील मुलीला सांगते, "तुला काही आजार झाला नं, तर नेरळला जा. तिथं माझी आई राहते".

पोटाची खळगी भरण्यासाठी देहाची विटंबना करून घ्यावी लागलेल्या लांबून येणाऱ्या विठाबाईची कहाणी मनाला चटका लावणारी आहे.

# 1855: "भोंडला" लेखिका : नीता चंद्रकांत कुलकर्णी. कथन : (प्रा. सौ. अनुराधा भडसावळे. )

09/23/2025

Send us a text

देवीचे नवरात्र बसलं की आमचा आवडता भोंडला सुरू व्हायचा . आमच्या वडिलांना आणि भावाला सुद्धा ही गाणी पाठ असायची.

किती सुखाचे दिवस होते ते . सहज मिळणारा हा निर्मळ आनंद होता.

आज वाड्यातल्या काकू ,ताई आठवल्या...

न ओळखता येणाऱ्या वेगवेगळ्या खिरापती कौतुकानी करणारी आई आठवली...

पोरी भोंडला खेळणार म्हणून अंगण झाडून घेणारी आजी आठवली... आमच्या पायाला टोचू नये म्हणून खडे सुद्धा ती उचलून टाकायची...!

# 1854: मशिन, मटेरियल आणि मॅन. ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )

09/22/2025

Send us a text

आम्ही पुढे विविध ठिकाणी ५० मशीन्स लावल्या असतील. या दरम्यान मशीनची काच फोडणे. ड्रिंक्सच्या बटनांवर काळे फासणे, मशीनवर आपली नवे लिहिणे/कोरणे , "भलत्याच" जाहिरातींची पोस्टर्स चिकटवणे, मशीनच्या चावीच्या होलमध्ये एम - सील भरणे असे अनेक भयानक प्रकार लोकांनी मशीन्सबरोबर केले.
शेवटी आम्ही प्रत्येक मशीनसाठी एक ऑपरेटर ठेवायचा निर्णय घेतला. तो ग्राहकांकडून पैसे घेऊन मग त्यांना हवे ते ड्रिंक द्यायचा.

# 1853: जरा विसावू या वळणावर. ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )

09/21/2025

Send us a text

परवा मला एका बर्थडे पार्टीत जाण्याचा योग आला. बच्चेकंपनी एकदम आनंदात दिसत होती. एन्टरटेनर कम इव्हेंट अॅार्गनायझर मुलांचे खेळ वगैरे घेत त्यांना बिझी आणि आनंदात ठेवत होता. त्याच्या एका खेळात त्याने मुलांना त्यांचा आवडता पदार्थ विचारला. त्यावर सर्व मुलांनी सांगितलेले पदार्थ होते: पिझ्झा, बर्गर, नुडल्स, सॅंडविच, चीझी पास्ता, मन्चुरियन... आणि असेच आपल्याकडचे नसलेले इतर पदार्थ. एकाही मुलाने / मुलीने थालिपीठ, घावन, आंबोळी, पोहे, शिरा, उपमा, सांजा अशी नावं घेतली नाहीत. आपल्या पारंपारिक पदार्थांवर बाहेरच्या पदार्थांचं जबरदस्त आक्रमण झालेलं सहजच समजत होतं.

# 1852: फ्रेम आणि फ्रेमिंग. ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )

09/20/2025

Send us a text

जेव्हा करप्रणाली मध्ये केलेल्या बदलाला सरकार तर्फे "टॅक्स रिलीफ" किंवा "टॅक्स गिफ्ट" असे म्हटले जाते तेव्हा ते एक फ्रेमिंगच असते.
किंवा जेव्हा एखाद्या गुन्ह्याला धर्माच्या रंगाने ओळखले जाते तेही एक फ्रेमिंग असते.
जेव्हा एखादा नेता आपल्या कामाऐवजी आपल्या घराण्याची, धर्माची, हलाखीच्या दिवसांची कहाणी सांगत असतो तेव्हा तो फ्रेमिंगच करत असतो.
जेव्हा एखादी कंपनी आमची उत्पादने तुम्हाला तंदुरुस्त करतील असे म्हणण्याऐवजी इतरांची उत्पादने तुमच्या आरोग्यास हानीकारक आहेत असे म्हणते तेव्हा ते देखील फ्रेमिंगचं असते.

# 1851: फुलका कठीण नसतोच मुळी.. ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )

09/15/2025

Send us a text

त्या दिवशी रात्री मी स्वयंपाक करताना माझा छोटा मुलगा जवळ उभा राहून पहात होता.
मी छोटासा फुलका लाटून तव्यावर टाकला
आणि एकदा उलटून भाजून घेतला.
तोवर दुसरा लाटून तयार होताच..
एका हातात पकड घेऊन तवा उचलला
आणि फुलका चिमट्याने गॅसवर धरला,
लगेच तो फुगून आला.
मुलगा आश्चर्याने म्हणाला
"झाला पण फुलका?"
"इतका सोप्पा??"
मी म्हणाले, "हो, कठीण नसतोच मुळी फुलका".
खर तर, सगळा स्वयंपाकच मुळी सोप्पा असतो.

# 1850: वांग्याचं भरीत. ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )

09/14/2025

Send us a text

माझा स्वयंपाक चालू होता. इतक्यात लेक धावत आली, "आई, मधू मावशीचा फोन आलाय."

मी कणीक मळत होते..लेकीला म्हणाले टाक स्पिकर वर...
कामाचं बोलून झाल्यावर गाडी आपोआप जिव्हाळ्याच्या विषयाकडे वळली.."आज स्वयंपाक काय केलास ??"
मी म्हणाले..."भरीत.!"
मैत्रिण म्हणाली, "मी पण आज भरीत आणि श्रुती कडे पण आज भरीत." या वर आम्ही दणदणीत हसलो ..

# 1849: "निशब्द शांततेतला अरण्यदरवळ". लेखिका : स्वाती दामोदरे. कथन : (प्रा. सौ. अनुराधा भडसावळे. )

09/07/2025

Send us a text

बुद्धपौर्णिमेच्या रात्री प्राणी गणनेनिमित्ताने अनुभवलेलं जंगल म्हणजे मनावरचं न पुसलं जाणारं शब्दचित्र.... अंधारलेल्या जंगलात निःशब्द रात्री शांततेवर जराही ओरखडा उमटू न देता जेव्हा लांबून चार पायांची आकृती दिसू लागते... नि हळूहळू अस्पष्ट पायरव ऐकू येतो...

# 1848: "मायकेल अँजेलो" दैवी प्रतिभेचा कलाकार" (प्रा. सौ. अनुराधा भडसावळे. )

09/06/2025

Send us a text

मायकेल अँजेलोच्या कलाकृती पाहून लोक म्हणायचे – “दैवी प्रतिभा आहे ”
David पाहून लोकांना वाटे, “ही ताकद आमची ताकद आहे.”
Pietà पाहून लोक म्हणाले – “हे दु:ख आमचं दु:ख आहे.”
सिस्टीन चॅपल पाहून लोक म्हणतात – “ असा स्वर्ग हे आमचं स्वप्न आहे.”
त्याने देवाला दगडातून मुक्त केलं आणि माणसाला देवाजवळ नेलं.तो जितका महान कलाकार होता, तितकाच तो विनम्र होता. तो म्हणायचा,
“मी शिल्प घडवत नाही,”. “शिल्प आधीच दगडात आहे. मी फक्त अनावश्यक भाग काढून टाकतो.”

# 1847: "जिव्हाळा" लेखक : मनोहर परब. कथन : ( प्रा. सौ. अनुराधा भडसावळे. )

09/05/2025

Send us a text

मी आधीच्या रविवारी विकत घेतलेला कोंबडा त्या मुलाला आठवडी बाजारात जावून परत केला. तो पैसे परत करू लागला. "भेटीचे पैसे नसतात " असे सांगून मी मना केले.

लांब गेल्यावर वळून पाहिले तर तो मुलगा त्या कोंबड्याचे मुके घेत होता आणि त्याची ताई त्याच्या पाठीवरून हात फिरवत होती!

"शब्दांचे जीवनचक्र" लेखक : प्रा. डॉ. श्रीकांत तारे. कथन : (प्रा. सौ. अनुराधा भडसावळे. )

09/04/2025

Send us a text

माणसांप्रमाणे शब्दांचेही जीवनचक्र असते. शब्द जन्माला येतात,जगतात व शेवटी मरुन जातात. काही शब्द शतायुषी माणसाप्रमाणे पिढ्‌यान पिढ्‌या सन्मानाने जगतात.

फुलपात्र या शब्दाचं असंच झालं. याला सुटसुटीत नाव पेला किंवा सर्वनाम 'भांडं' असं मिळालं.

"माझे फोर्टी फाईव्हचे अंकल मॉर्निंग वॉक घेत होते तर त्यांची हार्टफेलने डेथ झाली."

हे वाक्य एका पुण्याच्या मराठी मुलीच्या तोंडून ऐकल्यावर मी जाम गोंधळलो होतो. या वाक्याची नेमकी भाषा कुठली हेच मला कळेना.

शब्द माझे सखा आहेत, बंधू आहेत, आई आणि वडील देखील आहे. शब्दांवर मी प्रेम

# 1845: आई आईच असते. ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )

09/03/2025

Send us a text
आपणं कितीही मोठं झालो तरी आईला आपण लहानच वाटत असतो. त्याचा एक हृद्य प्रसंग या पुस्तकात आहे. एकदा रात्री कामतांनी पोट साफ करण्याचं औषध घेतलेलं होतं. केव्हा तरी त्यांची झोप चाळवली. म्हणून ते टॅायलेटला जायला उठतले. त्या चाहुलीने त्यांची आईही जागी झाली व 'का उठलास?' म्हणून तिने चौकशी केली. 'काही कारण नाही, जाग आली म्हणून जाऊन येतो', असं सांगून ते टॅायलेटमध्ये गेले. काही वेळाने त्यांनी बाहेरून विचारलं, "का रे ठीक आहेस ना?" असं एक दोन वेळा विचारल्यावर बाहेरून "शू..शू..शू.." असा आवाज यायला लागला. त्यांनी आतूनच विचारतात, "अगं, आवाज का करतेस?" तर त्या म्हणाल्या, "काही नाही. तुला व्यवस्थित व्हावी म्हणून. लहानपणी नाही का, असंच करत होते?"

कामत लिहितात, "काहीही म्हणा, आई आईच असते."

# 1844: वामन जयंती. ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )

09/02/2025

Send us a text
राजा बळी नर्मदेच्या उत्तर किनाऱ्यावर अखेरचा यज्ञ करीत होता. वामन अवतारातील श्रीहरी, राजा बळीकडे भिक्षा मागण्यासाठी दाखल झाले. त्यानंतर वामनाने बळीच्या यज्ञमंडपात जाऊन त्याला आपल्या वाक्‌चातुर्याने चकित केले अणि त्याच्याकडे तीन पावले जमीन मागितली. आणि म्हटले "हे माझ्यासाठी तीन लोकांसारखे आहे आणि हे राजा, तू ते दान केले पाहिजे". राजा बलीने ही एक क्षुल्लक विनंती समजून ती मानली आणि वामनाला तीन पावले जमीन देण्याचे वचन दिले.

# 1843: Cobra effect. (प्रा. सौ. अनुराधा भडसावळे. )

09/01/2025

Send us a text
ब्रिटिशकालीन भारतात दिल्ली शहरात विषारी नागांचा सुळसुळाट झाला होता. या समस्येवर तोडगा काढण्यासाठी ब्रिटिश सरकारने एक अनोखी योजना जाहीर केली: जो कोणी मेलेला साप सरकारजमा करेल, त्याला बक्षीस दिले जाईल. अनेक लोक साप मारून बक्षिसे मिळवू लागले . पण लवकरच अधिकाऱ्यांच्या लक्षात आले की, मेलेल्या सापांची संख्या कमी होण्याऐवजी वाढतच चालली आहे.बक्षिसाच्या लालसेपोटी काही हुशार लोकांनी पैसे कमावण्यासाठी चक्क नागांची पैदास करायला सुरुवात केली होती.
इतिहासातील ही प्रसिद्ध घटना "कोब्रा इफेक्ट" म्हणून ओळखली जाते.

गोष्टींची गोष्ट. ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )

08/31/2025

Send us a text
गोष्टी सांगणे हा प्रकार आज जरी जुन्याकाळचा वाटत असला, तरी गोष्टींची शक्ती यत्किंचितही कमी झालेली नाही. फक्त काळाप्रमाणे गोष्ट सांगण्याचे प्रकार व माध्यमे बदलली आहेत. केवळ वाचन किंवा श्रवण हेच एक माध्यम राहिलं नाही, तर चलचित्राच्या माध्यमाने पण गोष्टी अधिक आकर्षक रितीने सांगता येतात. विज्ञापन जगात तर याला असामान्य महत्त्व आहे. कमी वेळात प्रभावीपणे गोष्ट सांगण्यास जाहिरातदार आपले कसब पणाला लावतात, जेणेकरून उपभोक्‍त्यांचं मन स्व:च्या उत्पादनाकडे वळविता येईल. नाटक व सिनेमा या माध्यमाने कलाकार कथेला आपल्या अभिनयाच्या जोडीने अधिक प्रभावीरीत्या मांडतो.

"लक्ष्मणरेषा 2 ." लेखक : आर के लक्ष्मण. अनुवाद : अशोक जैन. कथन (प्रा. सौ. अनुराधा भडसावळे. )

08/29/2025

Send us a text
" कोरवणजी, ह्या मासिकामुळे आपलाही चाहत्यांचा वर्ग निर्माण झाला असेल हे मला माहिती नव्हते. एकदा सायकलच्या परवान्याचे नूतनीकरण झाले नसल्याने मेज़ नाव "वाहतूक गुन्हेगार" या यादीत नोंदले गेले. पण मीच तो "कोरवणजीचा व्यंगचित्रकार लक्ष्मण" आह एहे समजल्यावर मी मुक्त झालो..एवढेच नव्हे तर माझा दण्ड ही माफ झाला!........

# 1839: "लक्ष्मणरेषा" लेखक : आर के लक्ष्मण. अनुवाद : अशोक जैन. कथन : (प्रा. सौ. अनुराधा भडसावळे. )

08/27/2025

Send us a text
आर. के. लक्ष्मण. त्यांनी 'द टाइम्स ऑफ इंडिया' वृत्तपत्रातून काढलेली व्यंगचित्रे खूप गाजली होती. 'कॉमन मॅन' या व्यक्तिरेखेच्या माध्यमातून त्यांनी भोवतालच्या राजकीय, सामाजिक, आर्थिक घडामोडींवर मार्मिक भाष्य केले होते. 'कॉमन मॅन' हे त्यांचे गाजलेले व्यंगचित्र. कॉमनमॅन या व्यंगचित्रा मुळेच व्यंगचित्रकार म्हणून त्यांची देशभर ओळख निर्माण झाली. आर.के. लक्ष्मण यांनी The Tunnel of Time : An Autobiography या नावाचे आत्मचरित्र लिहिले आहे. त्यातील हा एक खुमासदार भाग.

# 1837: श्रीक्षेत्र गरुडेश्वर. ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )

08/26/2025

Send us a text
परम पूज्य टेंबे स्वामींनी अंतिमसमयी सेवा करणाऱ्या सेवकास कमंडलू, छाटी किंवा वस्त्रापैकी काय हवे ते मी तुला देतो असं सांगितलं. सेवेकऱ्याने मात्र पादुकांसाठी हट्ट धरला. प. पू. टेंबेस्वामींनी सांगितले की मी पादत्राणे धारण करु शकत नाही. शेवटी मात्र सेवेकऱ्याला नर्मदामाईतील मोठा गोटा आणायला सांगितले. त्यावर प. पू. टेंबेस्वामी एक प्रहर म्हणजे तीन तास ऊभे राहीले. त्यांच्या पायाचे उमटलेले हे ठसे आहेत. सेवेकऱ्याने ह्या पादूका स्वत:च्या घरी न नेता मंदिरासमोर स्थापन केल्या. समाधी मंदिराचा जिर्णोद्धार करतांना पादुकांना समाधीसमोर स्थान दिले आहे.

# 1836: निसर्गदत्त प्रतिभेच्या बहिणाबाई. ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )

08/25/2025

Send us a text
बहिणाबाई अहिराणीत आपल्या कविता रचायच्या. त्यांचे पुत्र सोपानदेव चौधरी त्या कागदावर लिहून ठेवत.
बहिणाबाईंच्या मृत्यूनंतर या कविता सोपानदेवांनी आचार्य अत्रे ह्यांना दाखविल्या. अत्रे उद्‌गारले, "हे तर बावनकशी सोनं आहे ! हे महाराष्ट्रापासून लपवून ठेवणं हा गुन्हा आहे !" आणि मग अत्र्यांनी त्या कविता.. मोहोरा प्रकाशित करण्यात पुढाकार घेतला.

# 1835: तू तिथे मी. ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )

08/24/2025

Send us a text
आज काकाना नेमकं काय झालंय याच काकूना कोड पडतं आणि या विचारात त्या बेडवर विसावतात नेमक्या त्याच वेळी काका त्यांच्या पुढे हसत उभे रहातात आणि एखाद्या सराईत जादुगारा सारखं आपल्या खिशातून आयफोन काढतात आणि काकूंच्या हातावर ठेवतात.
आता मात्र काकूंच डोकं सटकतं...
"अहो चाललंय काय तुमचं?...
अगदी कुबेराचा खजिना सापडल्या सारखं असे कसे काय पैसे उधळायला लागलात?...
आणि काही मागचा पुढचा विचार आहे की नाही तुम्हाला?"

#1834: गरज आहे "वैचारिक आरश्याची" ( डॅा. सौ. आरती जुवेकर. )

08/23/2025

Send us a text
एका कंपनीमध्ये तेथील कर्मचारी लिफ्ट खूप हळू चालत असल्याची तक्रार करत होते. मजल्यांवरून ये-जा करण्यासाठी खूप वेळ लागत होता, ज्यामुळे लोकांचा कामातील वेळ वाया जात होता आणि त्यांची चिडचिड होत होती. लोक लिफ्ट लवकर चालेल या आशेने बटणे वारंवार दाबत असत.

# 1833: "मेरा भारत महान असा चालतो". लेखक शाहीर लीलाधर हेगडे. कथन (प्रा. सौ. अनुराधा भडसावळे. )

08/22/2025

Send us a text
झेरॉक्सवर सही शिक्का मारून बंडोपंतांचा तो अर्ज मिळाल्याची पावती दिली. आता लवकरच काम होणार हा विचार मनात येऊन सुखासमाधानाने बंडोपंत घरी परतले.

अर्ज देऊन पंधरा दिवस झाले तरी रस्ता दुरुस्त होईना. उलट तो जास्त खोल व रुंदावत चालला होता. समाजाला आपण काही देणे लागतो असे वाटून बंडोपंत पालिकेच्या कचेरीत गेले. पी०आर०ओ०कडे गेले. आणि अर्जाची नक्कल दाखविली.

पी०आर०ओ० त्यांना म्हणाले, "हे बघा साहेब, एखादे पत्र आम्हांला आले की आम्ही एक महिना उघडतच नाही. त्यानंतर ते उघडले गेले की ते त्या खात्याक रवाना होते. खातेप्रमुख खूप काम असल्यामुळे एक महिना ते बघू शकत नाह बघितल्यावर शनिवारच्या साप्ताहिक सभेत ते कार्यक्रम पत्रिकेवर येते. त्यावर च होते. निर्णय होतोच असे नाही. निर्णय पुढल्या साप्ताहिक सभेपुढे ठेवला जातो. ही आमची कार्यपद्धती आहे. तुम्ही काही काळजी करू नका. तुमच्या अर्जावर लवकरच कारवाई करण्यात येईल!"